18 listopada – bardzo smutna rocznica…. czyli historia legalizacji aborcji

Drugim przy­wódcą europe­jskim, który doprowadził do legal­iza­cji abor­cji w swoim kraju był Adolf Hitler, który dążąc do utworzenia czys­tej, bio­log­icznie moc­nej „rasy panów” doprowadził w 1933 roku do legal­iza­cji zabi­ja­nia niemiec­kich nien­ar­o­d­zonych dzieci, które posi­adały lub mogły posi­adać wady wrod­zone. Po pod­bi­ciu nar­o­dów słowiańs­kich niemieccy zbrod­niarze opra­cow­ali „Planost” – plan wyniszczenia nar­o­dów pod­bitych, w ramach którego okupowanym nar­o­dom sze­roko zale­cali antykon­cepcję i legal­iza­cję abor­cji. Zbrod­nicze plany hitlerow­ców najlepiej charak­teryzuje wypowiedź Mar­tina Bor­mana, szefa kance­larii Hitlera: „Obow­iązkiem Słowian jest pra­cować dla nas. Płod­ność Słowian jest niepożą­dana. Niech uży­wają prez­er­watyw albo robią skrobanki – im więcej, tym lep­iej. Oświata jest niebez­pieczna”[3]. Po II wojnie świa­towej, w kra­jach tzw. obozu soc­jal­isty­cznego, dyk­ta­torzy komu­nisty­czni wprowadzili w połowie lat pięćdziesią­tych prawną dopuszczal­ność tzw. prz­ery­wa­nia ciąży[4].”

His­to­ria legal­iza­cji abor­cji w Polsce

Na tere­nie Pol­ski po raz pier­wszy w sen­sie prawnym narzu­cono pełną dopuszczal­ność abor­cji 9 marca 1943 r. Wów­czas hitlerowski oku­pant wydał roz­porządze­nie zezwala­jące Polkom na nieogranic­zone żad­nymi sankc­jami zabi­janie pol­s­kich nien­ar­o­d­zonych dzieci, jed­nocześnie pod­nosząc karę – do kary śmierci włącznie – za zabi­cie niemieck­iego nien­ar­o­d­zonego dziecka. Już 22 lipca 1942 roku Hitler ujawnił swe bardzo przy­chylne stanowisko odnośnie abor­cji, jako niezbęd­nej metody kon­troli pop­u­lacji pod­bitych nar­o­dów. „W obliczu dużych rodzin tubyl­czej lud­ności – pod­kreślał – jest dla nas bardzo korzystne, jeśli dziew­częta i kobi­ety mają możli­wie najwięcej abor­cji”. Hitler groził także: „oso­biś­cie zas­trzelę tego idiotę, który chci­ałby wprowadzić w życie przepisy zabra­ni­a­jące abor­cji na wschod­nich ter­e­nach okupowanych”^[8]. Po zakończe­niu II wojny świa­towej anu­lowano hitlerowskie roz­porządzenia i przy­wró­cono pol­skie usta­wodaw­stwo przed­wo­jenne, chroniące życie poczę­tych dzieci.

Po raz drugi w Polsce zale­gal­i­zowano abor­cję 27 kwiet­nia 1956 roku. W warunk­ach ter­roru komu­nisty­cznego ludzie wprowadzeni do Sejmu (w 1952 r.) przez ludobójcę Stalina, przegłosowali legal­iza­cję abor­cji^[9]. Ustawa dopuszczała prz­ery­wanie ciąży do 12 tygod­nia w trzech przy­pad­kach: z powodu wskazań lekars­kich, przy uza­sad­nionym pode­jrze­niu, że ciąża jest wynikiem przestępstwa oraz ze względu na trudne warunki życiowe kobi­ety ciężarnej. W 1959 r. Min­is­terstwo Zdrowia wydało nowe roz­porządzenia o dopuszczal­ności prz­er­wa­nia ciąży. Wystar­czyło bowiem jej ustne zez­nanie o trud­nej sytu­acji, aby zabieg zas­tał wyko­nany^[10].

Dopiero w 1993 roku po upadku reżimu komu­nisty­cznego uch­walona została ustawa o planowa­niu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunk­ach dopuszczal­ności prz­ery­wa­nia ciąży. Ustawę przegłosowali w Sejmie 7 sty­cz­nia 1993 r. posłowie opcji cen­tro­praw­icowej, sol­i­darnoś­ciowej, przy zde­cy­dowanym sprze­ci­wie postko­mu­nistów i par­tii lib­er­al­nych. Pol­ska stała się pier­wszym kra­jem na świecie, który w warunk­ach demokracji odrzu­cił ustawę abor­cyjną i wprowadził ustawę chroniącą życie^[11]. Ustawa o planowa­niu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunk­ach dopuszczalności prz­ery­wa­nia ciąży (Dz. U. z 1993 r. Nr 17, poz. 78) została uch­walona 7 sty­cz­nia 1993. Ustawa w artykule 4a. 1 dele­gal­izuje abor­cję poza 3 przypadkami…
Cały felieton: http://blog.pro-life.pl/oprac…/historia-legalizacji-aborcji/

******

20 kwietnia 2007 roku
Podczas Mszy Świętej odprawianej przed wizerunkiem Matki Bożej w Guadalupe w intencji dzieci nienarodzonych na skutek zabiegów aborcyjnych, obiektywy aparatów zarejestrowały dziwne zjawisko – łono Matki Bożej na wizerunku zaczęło lśnić jasnym światłem, które nie miało żadnego źródła.
Zjawisko zostało sfotografowane przez obecnych w świątyni. Zdjęcia wizerunku Matki Bożej ze świetlnym embrionem można zobaczyć na stronie internetowej Francuskiego Stowarzyszenia Katolickich Pielęgniarek i Lekarzy (www.acimps.org). Jego działacze przypuszczają, że Maryja pokazała w swym łonie obraz nienarodzonego Jezusa.

Komentując zamieszczone fotografie, ks. Luis Matos ze Wspólnoty Błogosławieństw podkreśla, że nie są one odblaskiem światła zewnętrznego, np. fleszy aparatów fotograficznych. Powiększenia fotografii, zrobionych przez wiernych obecnych w sanktuarium, wyraźnie pokazują, że światło pochodzi bezpośrednio z wnętrza obrazu. Białe, intensywne światło ma formę i rozmiary ludzkiego embrionu. Widać również na nich strefy cienia, charakterystyczne dla echograficznych wizerunków płodu w łonie matki.

Za: http://sanctus.pl