Z apelem o większą troskę i odpowiedzialność za materię Eucharystii zwrócił się do księży nowy biskup łomżyński Janusz Stepnowski.
Hierarcha przypomina, że do najcięższych przestępstw w Kościele zalicza się symulację w sprawowaniu Eucharystii. Polega ono m.in. na niezachowaniu dyscypliny kościelnej, dotyczącej materii Eucharystii czyli np. wykorzystaniu do odprawiania Mszy św. hostii i komunikantów wypieczonych z mąki innej niż pszenna lub zanieczyszczonej.
Biskup łomżyński przypomina, że „według odwiecznej i niezmiennej nauki Kościoła tylko chleb pszenny jest ważną materią Eucharystii”. „Chleb winien być czysto pszenny i świeżo upieczony” – czytamy w kanonie 924 §2 Kodeksu Prawa Kanonicznego.
„Dzisiaj na skutek nowych metod technicznych i dodawania różnych utrwalaczy, co stosują niejednokrotnie różne wytwórnie samowolnie produkujące materię Eucharystii – ta pewność jest często wątpliwa. Dlatego źródło wytwarzania materii Eucharystii musi być bezwzględnie pewne” – podkreśla bp Stepnowski.
Zalecił on księżom diecezji łomżyńskiej, aby w hostie i komunikanty zaopatrywali się nie u przypadkowych producentów ale u sióstr benedyktynek w Łomży. „Dla nas kapłanów nie powinna być obojętna nawet atmosfera, w jakiej materia Eucharystii jest wytwarzana: to nie tylko zwykła produkcja. Siostry przy tej pracy modlą się nieustannie za nabywających i później komunikujących. W ten sposób już sama materia Eucharystii jest uświęcona modlitwą sióstr” – argumentuje biskup łomżyński.
Za: http://ekai.pl
****************
Przypomnijmy: List ks. Jerzego do ks. Stanisława – ks. Adam Skwarczyński o posłudze Kapłanów po Ostrzeżeniu
Ostrzeżenie czyli Prześwietlenie dusz zbliża się do nas wielkimi krokami. Nadchodzi czas prześladowania, aresztowań i zabijania kapłanów. Nie trwóżmy się, gdyż wszystkie słowa muszą się wypełnić, by dopełnić pełni czasu. Nie wszyscy kapłani zginą, lecz ich posługa nie będzie łatwa. Uwagi praktyczne dla Kapłanów i dla wiernych
Przeczytajmy i dzielmy się tą wiedzą z innymi:
Fragment Listu ks. Jerzego do ks. Stanisława (ks Adam Skwarczyński – Ivan Novotny: “Wejdź do radości” – str. 238)
Początek Listu:
List ks. Jerzego do ks. Stanisława
Drogi Księże Stanisławie.
W dzisiejszą uroczystość Ducha Święty jest szczególnie hojny. Wierzę, że to On dał mi natchnienie (może posłużył się także dopingiem ze strony Księdza w ostatnim liście), bym przemyślał szczegóły postępowania duszpasterza w sytuacji drastycznej: w razie zagrożenia życia parafian lub zaistnienia innych okoliczności, paraliżujących życie kraju, a tym samym lokalnej społeczności. Będę wdzięczny za wszystkie krytyczne uwagi na temat mojego listu – nie jestem omnibusem i wiem, że pod wieloma względami Ksiądz przewyższa mnie swoim stażem i doświadczeniem.
Wiadomo, że księża, którzy przeżyli wojnę – a muszą mieć teraz 85 lat, jeśli w 1939 przyjęli święcenia – mają na ten temat własne poglądy, jednak tylko w niewielkim stopniu możemy skorzystać z ich doświadczenia, gdyż trudno porównywać Polskę przedwojenną z dzisiejszą. Dlaczego? Zaraz to wykażę.
Niech Ksiądz sobie wyobrazi, że miasta zostały nagle pozbawione prądu, gazu i wody. Nie istnieją – jak przed wojną – studnie podwórkowe (nawet na podmiejskiej wsi są rzadkością), nie ma piekarni opalanych węglem (stąd wszystkie są nieczynne), samochody mają tylko tyle paliwa, co w baku ( stacje benzynowe unieruchomione z braku prądu), zapasy żywności wystarczą zaledwie na kilka dni ( w lodówkach, zamrażarkach i domowych szafkach jest ich niewiele). Pieniądze straciły jakąkolwiek wartość, gdyż nie ma za nie co kupić. Zresztą banki są w stanie wypłacić pieniądze tylko znikomej liczbie ludzi – tym pierwszym w kolejce – gdyż w zasadzie gotówki prawie nie posiadają. Gdy komuś otwierają konto, wpisując na nie jakąś sumę, są to tylko „pieniądze elektroniczne”, wzięte z powietrza, istniejące wyłącznie w komputerze.
Aż strach pomyśleć, co byłoby zimą przy dużym mrozie! Jednak i latem po kilku dniach miasta, nawet bez trzęsienia ziemi, wybuchów bomb lub strzelaniny, musiałyby z konieczności opustoszeć, kościoły – oczywiście też!
Życie przenosi się na wieś. Tysiące ludzi szukają choćby metra kwadratowego pod dachem, a przy tym wołają: jeść! Dopiero wówczas rolnicy, którzy teraz strajkują z powodu braku zbytu, doceniliby ten brak jako wielkie dobrodziejstwo Boże… Rolników jednak, posiadających zapasy żywności przekraczające zapotrzebowanie ich rodziny, mamy względnie niewielu. Przeważają ludzie starzy, którzy ledwie wegetują, wyciskając z siebie resztkę sił, by wspomóc swoją rodzinę w mieście – ci zapasów nie mają. A jeśli nawet znaleźć u nich można jakiś worek ze zbożem, jak to zboże zemleć? Młynów wodnych nie mamy, kieraty, do których można by było podłączyć młynek domowy ( śrutownik), nie istnieją… Gotować zboże w garnku, a może tłuc je młotkiem? Przydałyby się żarna, lecz gdzie ich szukać?
Oto wstępny rzut oka na problemy, wobec których stanęłyby miliony ludzi. Dopiero na ich tle można wyobrazić sobie sytuację, w jakiej moglibyśmy znaleźć się my, księża: pozbawieni pieniędzy, odizolowani od kurii biskupiej i zmuszeni do natychmiastowego samodzielnego podejmowania decyzji, oblężeni przez tysiące ludzi głodnych chleba i Boga, otaczających Kościoły. Dobrze jeszcze, jeśli niebędących pod wpływem paniki, gdyż wtedy jak tu w ogóle myśleć o udzielaniu sakramentów, do których wymaga się odpowiedniej dyspozycji wewnętrznej człowieka…?
Koniec Listu:
Podzieliłem się z księdzem swoimi przemyśleniami co do ewentualnych przygotowań na wypadek nadchodzących wydarzeń, mogących uczynić naszą kapłańską posługę bardzo trudną. „Oby tak się nie stało” – chciałoby się powiedzieć z jednej strony, z drugiej zaś chce się wołać na widok szatańskich zwycięstw: „ Przyjdź, Panie Jezu! Przyjdź i nie zwlekaj, choćby to Twoje przyjście wstrząsnęło nami! Ojcze, przyjdź Królestwo Twoje!”
Pobierz cały: List księdza
Filed under: Aktualności Tagged: bp Janusz Stepnowski, Eucharystia, ks. Adam Skwarczyński
