Wzruszająca postawa ks. biskupa Artura Mizińskiego podczas udzielania Komunii św.: łzy wzruszenia wciąż płyną

Dziś 30 listopada, św. Andrzeja – pierwszego powołanego Apostoła (podczas połowu ryb: «Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi»), rodzonego brata pierwszego papieża – św. Piotra, patrona Rosji i Grecji, ukrzyżowanego w Grecji na krzyżu w kształcie litery “X” głową do dołu (3 dni wisząc nawracał jeszcze pogan na chrześcijaństwo – o tym wszystkim ks. bp mówi w homilii, przestrzega przed okultyzmem, magią “andrzejkami” -
nagranie wkrótce)

We mszy św. uczestniczą proboszczowie wszystkich parafii z Chełma, i dwóch księży prawosławnych z naszej cerkwi: ks. Łukasz i o. Vadim.
Ks. Łukasz  mówi o potrzebie obrony wiary i Imienia Jezus, że serce pęka, jak się patrzy jak ludzie są dyskryminowani, bo noszą krzyż na szyi, bo modlą się głośno, bo wybierają Boga…
Mówi, że zło szaleje ale czekamy przyjścia Pana, który wszystko uleczy i naprawi.
Po Mszy św. jest wystawienie i adoracja Najświętszego Sakramentu, stojąc śpiewamy “Te Deum” i odmawiamy na klęczkach Litanię do św. Andrzeja. potem ks. biskup błogosławi nas Najświętszym Sakramentem

Czas Komunii Świętej

Kilka osób – jak zwykle – kłęka do Komunii św. i zazwyczaj, aby nie przeszkadzać osobom stojącym – klękamy blisko bocznego wejścia od strony zakrystii. Klękamy czekając w pokorze aż któryś z kapłanów do nas podejdzie, bo zawsze któryś podchodzi, i często jako pierwszy
Dziś komunikujących kapłanów jest bardzo dużo i jest też ksiądz biskup.
Ksiądz. biskup szedł z Panem Jezusem przez środek prezbiterium do ludzi, którzy ustawili się wzdłuż ołtarza i już nas minął, gdy kątem oka dojrzał, że przy bocznym wejściu są osoby, które po prostu klęczą  ze złożonymi na sercu rękoma. Wówczas ksiądz biskup zatrzymał się, zrobił krok do tyłu, cofnął się i skręcił w prawo z taaaaaaaaaakim uśmiechem od ucha do ucha, z jednym wielkim wyrazem ludzkiej szczerej miłości do bliźniego. Podszedł do nas wszystkich, udzielił nam Komunii św. w spokoju, bez pośpiechu, z jednym wielkim namaszczeniem – najpierw jednej pani  a potem ktoś tam dość wysoki stał, jemu też udzielił i spojrzał, że tu za nim inni klęczą, minął go i te osoby, które nagle chciały koło nas bokiem wychodzić i podszedł do nas z wielkim uśmiechem tak, byśmy  i my mogli godnie – na kolanach przyjąć Pana Jezusa. Gdy na klęczkach zobaczyłam jak ksiądz biskup zawraca i idzie do nas, to  serce mi się ścisnęło z radości i popłynęły łzy… zresztą oczy mam zaszklone do tej pory…
To był wielki znak pokory i szacunku księdza biskupa do postawy klęczącej. Nie do osób, bo nas nie zna ale…do naszych kolan, kolan zgiętych przed Panem Jezusem!.
Na koniec Mszy św., już po Litanii do św. Andrzeja -ksiądz biskup przechodził obok nas do zakrystii i błogosławił osobom stojącym obok niego, uśmiechał się, gdy podszedł do mnie – chciałam ucałować jego biskupią dłoń i pierścień, ale On wziął moją rękę i uścisnął tak zwyczajnie, serdecznie jak komuś bliskiemu i zdaje mi się, że można było usłyszeć “dziękuję” ale może to już tylko moje myśli……
Dziś na ołtarzu złożyłam wszystkie nasze intencje, omadlane wczoraj w Szczecinie, dziś też była Adoracja Pana Jezusa i godna Komunia na kolanach – z rąk ks. biskupa który zawrócił do nas…., bo zobaczył ugięte kolana….
Chwała Panu!

A my… będziemy mieć takich biskupów jakich sobie wymodlimy!
Nie złorzeczcie, błogosławcie – a owoce modlitwy same was zaskoczą